door Paula van de Geest
Elk jaar opnieuw krijg ik een knoop in mijn maag als de eerste knallen, wéken voor Oud&Nieuw, klinken. Het is weer die tijd van het jaar… Ik houd mijn hart vast voor mijn dieren, voor alle dieren. Dit jaar is de voorspelling dat er nog meer vuurwerk wordt afgestoken dan anders, omdat vanaf volgend jaar een verbod geldt. Alsof het de voorgaande jaren al geen oorlogsgebied leek vanaf middernacht.
Dit jaar blijf ik thuis bij mijn twee katten, zodat ik er voor hen kan zijn als de spanning hoog oploopt. Ik creëer verschillende verstopplekken, doe de lichten daar aan en de gordijnen dicht en probeer zelf zo rustig mogelijk te blijven (lastig, want ik vreet me op over al dat geknal). Bij mijn katten zijn, betekent ook dat ik niet bij mijn paard kan zijn en misschien maak ik me daar altijd nog wel het meeste zorgen om. Gelukkig is ook dit jaar een stalgenoot bereid om de jaarwisseling bij de paarden door te brengen.
Normaal gesproken zal een paard, nadat hij ergens van geschrokken is, kalmerende signalen laten zien (bijv likken, schudden of gapen) en de spanning weer laten afvloeien. Het gevaar is geweken. Tijdens O&N lukt dat veel paarden niet, omdat de knallen en flitsen urenlang doorgaan. Hun zenuwstelsel staat urenlang op standje ‘gevaar’ en dat kan betekenen dat paarden op de vlucht slaan en gaan rennen (of zich druk maken op stal als ze binnen staan) of dat ze heel rustig ogen, maar eigenlijk bevroren zijn (dit gebeurt vaak als vluchten/vechten niet werkt). In dat laatste geval staan ze ogenschijnlijk rustig, maar zie je veel spanning in het gezicht en vaak een soort afwezige blik.
Wat kun je doen voor je paard? Zorg uiteraard voor een veilige omgeving, waarin het paard zich niet kan bezeren en waar weinig kans is dat een verdwaalde vuurpijl hen bereikt. Is je paard gewend om op stal te staan dan is het verstandig de paarden binnen te zetten, lichten aan te laten en de radio aan te doen. Loopt je paard in een kudde, dan zou ik dat zo laten. Mijn eigen paard zou bijvoorbeeld de hele tent afbreken als ik haar ineens opsluit. Daarbij merk ik dat onze paarden graag buiten willen zijn als er iets gebeurt, zodat ze het gevaar kunnen zien en inschatten. Vorig jaar hebben ze een aantal rondjes in paniek gerend en zijn toen voor de stal gaan staan (bevroren?) tot het geknal stopte. Ik ben altijd weer zó blij als het 1 januari is, de knallen gestopt zijn en onze paarden er heelhuids doorheen zijn gekomen.
De dagen na O&N zijn paarden vaak helemaal gesloopt. Hun zenuwstelsel heeft standje ‘ontspanning’ te lang niet kunnen gebruiken, waardoor ze vaak doodmoe zijn. Mijn advies is dan ook om zeker op 1 januari niks met je paard te doen, maar ook de dagen daarna heel goed te kijken wat je paard aankan. Beter een dag te lang rust, dan te snel weer trainen. Niet alleen beter voor het welzijn van je paard, maar het komt je training ook ten goede.
Hoewel ik een groot voorstander ben van vrijheid, ben ik ook een groot voorstander van een vuurwerkverbod.️ Ik gun iedereen zijn/haar lolletjes, maar volgens mij houdt vrijheid op, waar het welzijn van anderen geschaad wordt. En laten we eerlijk zijn: niet alleen het welzijn van paarden wordt geschaad, maar ook van alle andere dieren (denk alleen al aan de vogels die al dat vuurwerk om hun oren krijgen) en van mensen die uit een oorlogsgebied komen. En dan hebben we het nog niet eens over de impact op het milieu, de hulpverleners die bekogeld worden met vuurwerk en mensen die vingers, handen of hun zicht verliezen… Sorry hoor, maar dat gaat toch nergens over?! Ik hoop met heel mijn hart dat het vuurwerkverbod vanaf volgend jaar ook echt gehandhaafd kan en zal worden.
Voor nu wens ik je een gezellige en vooral rustige jaarwisseling toe! En ik hoop dat al onze dieren ongeschonden het nieuwe jaar in zullen gaan. Alle goeds voor 2026!
door Paula van de Geest
‘Verbinding’ is een woord dat je overal in de paardenwereld tegenkomt. We zijn allemaal op zoek naar die betekenisvolle verbinding met onze paarden. De één zoekt het in ‘verbinding’ vanuit het zadel, de ander doet dit vanaf de grond. Mensen en paarden zijn sociale wezens en ‘verbinding’ is voor ons allemaal van levensbelang. In mijn ogen heeft het echter niks te maken met teugelcontact of een paard dat braaf luistert. Échte verbinding gaat veel dieper.
Met welke mensen in jouw leven ervaar jij een diepe verbinding? Misschien zijn dat je ouders, je partner en/of een goede vriendin. Neem één iemand in gedachten en kijk eens of je kan voelen wat die persoon met je doet. En bedenk je vervolgens eens: ‘Waarom voel ik zo’n diepe verbinding met deze persoon?’. Wat het antwoord ook is, ik durf je te garanderen dat die diepe verbinding, in de basis, niet voortkomt uit wat jullie samen dóen, maar uit wat jullie samen zíjn.
Misschien klinkt dit je wat vaag in de oren, want natuurlijk voedt het de band als jullie leuke dingen met elkaar doen en doet het iets met je als de ander iets liefs voor je doet. Toch is dit niet voldoende voor een diepe verbinding. Want stel je maar eens voor dat je dezelfde dingen meemaakt en doet, maar dan met iemand die je wel aardig vindt, maar waar je verder niet zoveel mee hebt. Dat voelt meteen heel anders, toch?
Laten we teruggaan naar de verbinding met je paard, want die werkt precies hetzelfde. Uiteindelijk houd je heel veel van je paard, omdat iets in hem of haar jou in je hart raakt. Dat jullie wedstrijden winnen, mooie buitenritten maken of gave grondwerk sessies doen, is helpend, maar niet dé reden dat jullie verbinding zo mooi is. Sterker nog, waarschijnlijk zorgt jullie verbinding er juist voor dat jullie zulke mooie avonturen beleven samen.
Mensen richten hun aandacht te vaak naar buiten. In relatie tot de paarden betekent dat dat veel mensen gefocust zijn op presteren, op wat ‘andere mensen denken’ en op veel dingen ‘moeten’. En het ‘moet’ ook allemaal in rap tempo, want tijd hebben ze ook niet. Dit is, zoals je waarschijnlijk al vermoed, niet het beste recept voor een diepe verbinding met je paard.
Voor een diepe band is eigenlijk vrij weinig nodig. Het draait om ontspanning, rust en samen ‘zijn’ in plaats van allerlei dingen ‘moeten’. Dit gaat ook over je paard écht zien en écht horen. Over geduldig zijn, vertrouwen en vooral ook: samen plezier hebben. Vanuit die basis en dat diepe wederzijdse vertrouwen ervaar je alles wat jullie samen doen als een groot cadeau. Dit is de diepe verbinding die ik met mijn paard wil. Jij hopelijk ook.
door Paula van de Geest
Berichten over een diepere verbinding met je paard gaan vaak over training. Dat kan heel nuttig zijn, maar de allerbelangrijkste factor wordt in mijn ogen vrijwel nooit benoemd: de verbinding met jezelf. Als jij namelijk niet goed in verbinding staat met jezelf, dan kán je je niet op een dieper niveau met je paard verbinden. Mijn nummer 1 tip is dan ook: Werk aan de verbinding met jezelf en dan volgt die diepe verbinding met je paard bijna als vanzelf.
Je vraagt je misschien af wat ik precies bedoel met de verbinding met jezelf. Goede vraag. Als je in verbinding staat met jezelf, dan sta je bewuster in het leven. Je wordt niet geleefd door je agenda, je hoofd of door emoties. Je bent je bewust van wat er in jou omgaat, waardoor je altijd een keuze hebt. In plaats van je te laten leiden (lijden) door je gedachtes, volg je steeds vaker je gevoel. Je ervaart meer rust en van daaruit kun je je op een diepe manier met je paard verbinden.
Voorbeeld: Je komt gehaast bij je paard aan, gooit er een zadel op en gaat rijden in de bak. Je raakt echter gefrustreerd, omdat je paard niet meewerkt. Je raakt gefrustreerd en bent daardoor wat harder in je hulpen. In de auto naar huis voel je je rot over hoe je je paard hebt behandeld. Dit is een voorbeeld van iemand op de automatische piloot.
Voorbeeld: Je komt gehaast bij je paard aan, maar realiseert je dat je teveel stress in je lijf hebt. Je besluit eerst even op adem te komen.️ Door te vertragen kun je in alle rust opzadelen. Mogelijk loopt je paard fijn, omdat jij al relaxter bent. Misschien ook niet, maar je merkt dat nu op. Je kiest ervoor om óf te pauzeren, óf een oefening te doen die je paard makkelijk vindt óf om te stoppen.️ In de auto naar huis voel je je fijn, omdat je trouw bent gebleven aan jezelf en naar je paard hebt geluisterd. Dit is een voorbeeld van iemand die in verbinding staat met zichzelf én daardoor met haar paard.
Als je in verbinding staat met jezelf ervaar je minder stress, sta je open voor de signalen van je paarden maak je keuzes die goed zijn voor jou en je paard. Helaas is het geen knopje dat je even omzet en vraagt het tijd en veel oefening om daarmee aan de slag te gaan. Uit ervaring kan ik je vertellen dat het je heel veel gaat brengen en dat het alle moeite waard is.
door Paula van de Geest
Je paard volledig laten nakijken in een kliniek is een goed idee als je twijfelt aan zijn gezondheid. Misschien heeft hij vage en/of terugkerende klachten en/of merk je dat zijn gedrag is veranderd (meer stress, bozer, afgesloten?). Om meer te weten te komen over de gezondheid en belastbaarheid van je paard kan een medisch onderzoek helpend zijn. Je wilt tenslotte niet trainen met een paard dat pijn heeft.
Als uit deze onderzoeken naar voren komt dat er niks aan de hand is, of dat hetgeen gevonden is prima te behandelen is, dan kun je met een gerust hart de training weer oppakken. Toch is het goed om in je achterhoofd te houden, dat je paard alsnog pijn kan hebben, ook al is er niks noemenswaardigs gevonden. Met de apparatuur in de gemiddelde kliniek kan heel veel gecheckt worden, maar niet alles. Ik hoor mensen weleens zeggen: ‘Mijn paard gaat in de weerstand, maar hij kan geen pijn hebben, want dat is gecheckt’. En dat vind ik link, want het risico bestaat dat je hem dan alsnog door de pijn heen gaat duwen.
‘Nou superleuke post, Paula. Heb ik mijn paard laten checken, is dat alsnog niet genoeg?!’. Deze post is zeker niet bedoeld om je ongerust te maken, maar wel om je bewust te maken van het feit dat we helaas nooit 100% zeker kunnen weten of een paard pijn heeft. Dus natuurlijk ga je na een akkoord van de dierenarts weer trainen, maar blijf alert op wat je paard je laat zien en wuif het nooit weg als: ‘Hij kan geen pijn hebben’.
In heel veel dissecties die op overleden paarden zijn verricht, werden serieuze afwijkingen, blessures en blokkades gevonden. Sommige van deze paarden waren medisch door de molen geweest en/of lieten niet of nauwelijks pijnsignalen zien. Paarden kunnen keihard zijn voor zichzelf. Dat is namelijk hoe zij in de natuur een grotere overlevingskans hebben. Dus blijf alert, ook al is je paard gecheckt en oogt hij OK.
Recente reacties